Wegwijzer

Padwerk: Lezing 184 - De betekenis van het kwaad en de transcendentie ervan

Leestijd: 10 min

> Ieder mens wordt voortdurend geconfronteerd met het grote probleem hoe hij de destructieve krachten, die in hem leven en in anderen met wie hij te maken heeft, het hoofd moet bieden.

> Al het lijden komt uitsluitend voort uit eigen destructiviteit, negativiteit of kwaad - het doet er niet toe welke naam je eraan geeft. De grote moeilijkheid waar de mens in dit opzicht mee te maken krijgt is, dat hij door zijn eigen denken - het denken waarmee hij dit probleem probeert op te lossen - in het systeem van dualiteit gevangen zit; hij kent twee tegengestelde krachten: een constructieve tegenover een destructieve, goed tegenover kwaad. Op het moment dat hij verwikkeld raakt in dit soort denkbeelden is hij niet meer in staat het probleem op te lossen. Want hij begint datgene in hem wat inderdaad destructief is, te ontkennen, te negeren, uit de weg te gaan en te verdringen. Als gevolg daarvan is hij zich gedeeltelijk niet bewust van het bestaan ervan en al helemaal niet in staat om het te zien, noch de manier waarop het zich manifesteert.

> Door deze dualistische benadering raakt de mens in zichzelf gespleten, want hij verwerpt een belangrijk deel van zichzelf, dat essentiële, vitale en scheppende energie is en zonder welke hij nooit volledig mens kan zijn.

> Iedere keer opnieuw merk je dat een dergelijke confrontatie vitale energie opwekt en je als mens totaler maakt, in plaats dat het vernietiging brengt, zoals je vreest. Maar het probleem dat steeds voor jullie allen blijft bestaan is, hoe je om moet gaan met het ongewenste materiaal dat zich begint te manifesteren.

> Als je bijvoorbeeld denkt dat de grotere intelligentie in je iets is dat macht heeft om de destructieve krachten in je te laten verdwijnen, dan blijven je meditatie en verzoek om hulp onbeantwoord.

> Het idee dat het kwade een illusie is, is waar in die zin, dat er van nature, zoals ik steeds weer probeer uit te leggen, slechts Ă©Ă©n grote creatieve kracht is. Er is eenheid. In het bewustzijn van hen die de dualistische lagen van denken overstegen hebben, is alles Ă©Ă©n.

> Het ontkennen van het kwade als realiteit leidt tot wensdenken, vergroot blindheid en ontkenning van het zelf.

> Samenvattend: de ontkenning van het kwade op dit niveau van bewustzijn is net zo onwaar als het geloof dat er twee afzonderlijke krachten bestaan: een goede en een kwade, waarbij de laatste vernietigd en uit de weg geruimd moet worden. Alsof men iets in het universum zou kunnen laten verdwijnen. Tussen deze twee alternatieven moet de mens vechten om de antwoorden te vinden.

> Laten we proberen die twee bekende benaderingen van het vraagstuk omtrent het kwade met elkaar te verzoenen.

> Alle verdedigingsmuren die je zo moeizaam opgetrokken hebt, dienen om je te beschermen - niet enkel tegen het kwaad van anderen, maar hoofdzakelijk tegen het kennen van je eigen kwaad. Je moet de betekenis van deze reactie op een dieper niveau begrijpen.

> Als je iedere keer dat je je angstig voelt de oorzaak onderzoekt, zal je op den duur ontdekken dat je bang bent voor je eigen kwaad, hoe bedreigend iemand anders of een gebeurtenis buiten je ook lijken te zijn. Als je deze angst in heldere bewoordingen vertaalt, als je de diepliggende gedachte, dat bepaalde houdingen of gevoelens ‘niet in jou zouden mogen bestaan’ kunt verwoorden, kun je deze houding van jezelf tegenover het kwade op een veel betere manier onder ogen zien. Want het kwade zelf is niet half zo schadelijk als je houding er tegenover.

> Pak je angst en de daar onderliggende gedachte: ‘Ik mag niet zo zijn’ op. Als aan deze angst geen aandacht wordt geschonken, wordt het probleem erger.

> Zoals ik vele, vele keren zei: ons doel op dit Pad is juist het onderkennen en accepteren van het kwade. Dit woord acceptatie is vaak gebruikt - bij gebrek aan beter - maar de betekenis gaat vaak verloren. Daarom moeten we nu meer aandacht schenken aan hoe deze acceptatie tot stand komt. Want alleen als men op de juiste manier accepteert kan het kwade opgenomen en in de goede zin van het woord hervormd worden. Je kunt dan een uit de hand gelopen kracht transformeren. De meeste mensen vergeten of ontkennen totaal dat dĂĄt, wat het slechtste in hen is, in feite creatieve kracht, universele stroom en energie is, die juist zo nodig zijn.

> Want het niet kennen van wat nu nog ongewenst is, sluit hen niet alleen af van dat wat al helder, vrij, gezuiverd, goed is. Het schept de welbekende situatie waarin de meeste mensen zichzelf niet kunnen liefhebben en respecteren omdat ze hun goddelijke afstamming, hun huidige, zich nu reeds openbarende goedheid niet waarnemen. Ze vinden dit onwerkelijk, zelfs onecht, omdat ze weigeren de destructieve elementen in zichzelf onder handen te nemen. Maar wat nog belangrijker en fundamenteler is, is dat door het ongewenste deel af te sluiten, dit nu niet kan veranderen maar gestagneerd en verlamd blijft.

> Het zoeken lijkt soms zo verwarrend, totdat je de methode en de manier vindt waarop het mogelijk wordt om de destructieve impulsen en verlangens in je

Het vereist een voortdurende inspiratie van de innerlijke hogere krachten en een doelbewust vragen om hun leiding om je zo bewust te kunnen worden van de destructieve kanten en van de juiste methode om er mee om te gaan.

> Steeds wanneer je in een onplezierige stemming verkeert, je in een bedreigende situatie bevindt of in verwarring en duisternis bent, kun je er zeker van zijn dat - wat de uiterlijke omstandigheden ook mogen zijn - de essentie van het probleem de ontkenning is van en angst voor je eigen destructieve houding, en het niet weten hoe je hiermee om moet gaan. Het toegeven alleen al brengt direct opluchting en ontkracht het negatieve bijna onmiddellijk.

> De eerste stap moet het toepassen zijn van de theorie, dat destructiviteit (kwaad) niet een op zichzelf staande kracht is.

> Het doet er niet toe hoe lelijk sommige van deze manifestaties zijn, zoals bijvoorbeeld wreedheid, wrok, arrogantie, minachting, egocentrisme, onverschilligheid, hebzucht, bedrog en vele andere. Je kunt toch tot het besef komen dat elk van deze trekjes een energiestroom is, van origine goed en mooi en levenbevestigend.

> Je moet beseffen dat deze lelijke trekken, welke vormen ze ook mogen aannemen, krachten kunnen zijn die je naar wens kunt gebruiken.

> Met andere woorden, je moet leren beseffen, dat de manier waarop de kracht zich openbaart, ongewenst is, maar dat de energiestroom daarachter op zichzelf wenselijk is.

> Het beste van het leven zoals dat zich aan jou geopenbaard heeft, heeft ook de mogelijkheid in zich van het slechtste. Als je je de mogelijkheden van alle verschijningsvormen van het leven kunt voorstellen, kun je nooit gefixeerd raken op bepaalde gedachtepatronen die dwaling, verwarring en dualisme scheppen, omdat het leven een voortdurend stromend, bewegend, alsmaar doorgaand proces is.

> Door het te ontkennen ontkracht je een essentieel deel van je creatieve energie, zodat deze niet verder kan stromen. Verrotting volgt op stagnatie. Materie verrot als het stagneert, als het niet langer kan bewegen. Hetzelfde geldt voor bewustzijn: het verrot wanneer het stagneert. Het leven is zoals je al zo vaak gehoord hebt, een voortdurend stromend proces.

> Materie is altijd een verdichting en uiting van energie. De manier waarop de energie stroomt - of niet stroomt - en de vorm die energie aanneemt wanneer hij zich verdicht, is afhankelijk van het bewustzijn er ‘achter’, of liever gezegd, eigen aan een bepaalde uiting van de schepping. Daarom is verrotting (dood) een gevolg van een foutieve vorm van bewustzijn. Dus destructiviteit is een foutieve vorm van bewustzijn. Dit moet, hetzij rechtstreeks (door uitspelen of direct uiten), hetzij indirect (door ontkenning, oftewel stagnatie) leiden tot ontkenning van leven. Daarom zijn niet altijd alle negatieve emoties per se ongewenst. Boosheid kan bijvoorbeeld een expressie zijn die doet leven en gericht is tegen het ontkennen. Maar ontkenning van boosheid verandert in vijandigheid, wreedheid, wrok, zelfhaat, schuld, en in verwarring tussen beschuldiging van anderen of beschuldiging van zichzelf, en is dan een destructieve energiestroom.

> De stem van het geweten komt voort uit het beste en mooiste van je bewustzijn, ondanks de misplaatste schuld. Zolang je het kwade in jezelf ontkent, negeert en niet ervaart moet je dit beste in je zelf wel ontkennen, negeren en niet ervaren. Je vervormt het beeld over jezelf als je ook maar iets van jezelf ontkent, ook al is het op dit moment heel lelijk.

> Het begrijpen van de oorspronkelijke aard van het kwaad en van de mogelijkheid die het in zich heeft om weer in de oorspronkelijke vorm terug te keren, is de belangrijkste sleutel tot een totale integratie ervan, tot transformatie. Dit moet het doel zijn vrienden. Zolang je probeert goed te worden door het kwade te ontkennen, door jezelf te dwingen om te zijn wat je nog niet kunt zijn en wat je eigenlijk nooit zult kunnen zijn, blijf je gevangen in een pijnlijke toestand van innerlijke gespletenheid, gedeeltelijke zelfontkenning en verlamming van je vitale krachten.

> Ik herhaal dat dit niet betekent dat je ongewenste aspecten van jezelf goedpraat, beredeneert of uitvluchten zoekt. Integendeel, het betekent volledig erkennen, door er eerlijk uiting aan te geven zonder dat je anderen hoeft te beschuldigen. En dan toch niet hopeloos zijn over jezelf of jezelf afwijzen. Dit lijkt een grote opdracht, maar deze houding kun je zeker aanleren, als je het echt probeert; als je hiervoor echt om leiding bidt.

> Als je niet langer de lelijkheid in jezelf ontkent hoef je ook niet langer de schoonheid in jezelf te negeren.

> Je neigt ertoe iemand helemaal af te wijzen en te verwerpen als je zijn destructiviteit ziet en erop reageert, net zoals je met jezelf doet.

> Alleen door de dualiteit te accepteren kun je hem echt overstijgen.

> Je bewust worden van het kwade zal niet mogelijk zijn wanneer je er een vervormd beeld van hebt, als je ontkent dat het kwade slechts een vervorming van een goddelijke, creatieve krachtstroom is. Die vervorming en het gebrek aan bewustzijn zijn er de oorzaak van dat je het creatieve proces ontkent, verlamt, stagneert en blokkeert.

> De diepste haat, de wrokkigste wraakzucht, de ergste wreedheid zullen nooit echt schadelijk worden als je

Ze nemen in die mate dat men ze toegeeft, accepteert en onder ogen ziet in intensiteit af en ze moeten op den duur in stromende, levengevende energie veranderen. Haat verandert dan in liefde, wreedheid in gezonde agressie en assertiviteit, stagnatie in vreugde en plezier. Dit is niet alleen maar theorie, het gaat onvermijdelijk zo.

Op die manier wordt de scheppende stroom bevrijd.

> Trots, eigenzinnigheid en angst zijn verschillende vormen van ontkenning en daardoor gevaarlijker dan het kwaad zelf dat er door ontkend wordt.

> Als het kwaad op de juiste wijze onder ogen gezien wordt, wordt dat gevolgd door acceptatie, houden van jezelf, nieuwe energie, diepere liefde en plezierige gevoelens. Maar trots, eigenzinnigheid en angst maken deze helende houding onmogelijk.

> Ik heb al zo vaak gezegd, dat het nooit de destructieve impuls zelf is, die werkelijk schade en letsel brengt, maar altijd de houding ertegenover. Daarom merkt iemand die de negatieve aspecten in zich toelaat en accepteert tot zijn stomme verbazing, dat het tegenovergestelde gebeurt van wat hij angstig verwachtte: het vergroot het respect en de liefde voor zichzelf.

Lees de volledige lezing hier