Hylozoïca: De Kunst van het Leven
Leestijd: 5 minuten
1 De kunst van het leven is de toepassing van verworven begrip van het leven. Net als wijsheid van het leven kent het vele graden. Het is hetzelfde met de kunst van het leven als met elke andere kunst: je verwerft het door werk en inspanning gedurende vele levens, aanvankelijk zonder duidelijk resultaat. Degenen die streven naar veredeling, worden, volgens de wet van het lot, in toekomstige levens in omstandigheden geplaatst die hun ontwikkeling bevorderen en hun streven vergemakkelijken.
2 De bohemiens, epicuristen, fanatiekelingen, moralisten, pedanten en puriteinen van de beschavingsfase zijn niet in staat tot de kunst van het leven, die pas realiseerbaar is in de fase van cultuur. Het is even radicaal verkeerd om te geloven dat de mens hier op aarde is om niets te doen, te genieten, te zwelgen in luxe en vermaak, als om betekenisloze ascese en verzaking te prediken, zichzelf niet zijn deel in de goede dingen van dit leven en ontspanningsmogelijkheden te gunnen. We zijn hier niet om gelukkig te zijn, maar om ervaringen op te doen en daarvan te leren, om de realiteit en het leven te leren kennen. Elke persoonlijkheid heeft haar speciale taak in het leven, haar levensdoel, is een nieuwe poging van het zelf om nieuwe levenssferen te verkennen. Het is niet verwonderlijk dat de persoonlijkheid in de beschavingsfase vaak faalt. De mens die onwetend is van het leven, ziet niet dat de betekenis van het leven voor het individu de betekenis is die hij zelf in het leven kan leggen.
3 Een verkeerde levenshouding leidt tot eisen aan het leven en aan andere mensen, eisen die het leven geen mogelijkheden biedt om te vervullen, eisen om geluk, dat het individu alleen zelf kan verwerven. Onze omstandigheden zijn zoals het lot heeft bepaald volgens de wet van oogsten. Het leven is geen lijden. Lijden is een slechte oogst van slecht zaaien en houdt op wanneer het zaaien is geoogst.
4 De barbaar veracht werk. Beschavingsvermakelijkheden vermoeien vaak meer dan werk, maken werk onaangenaam en de levensvisie oppervlakkig. “Wanneer het leven op zijn best is, is het werk en inspanning” is een esoterisch axioma van onheuglijke oorsprong. De mens is opvallend weinig geschikt voor vermaak. Nos vrais plaisirs sont nos besoins. (Onze ware genoegens zijn onze behoeften.) Hij heeft een goede keuze gemaakt die zich kan laten opslorpen door zijn nuttige bezigheid en daarin voldoening vindt, vooral als zijn werk de ontwikkeling ten goede komt en de eenheid dient.
5 De kunst van het leven omvat de kunst om jezelf te kunnen vergeten, je bezig te houden met andere dingen dan jezelf, je aandacht van jezelf af te houden. Dit biedt de grootste voldoening in vrijetijdsbestedingen, hoewel degenen die zich niet spontaan kunnen concentreren op interesses die aandacht vereisen, dit niet begrijpen. Daarom is het verstandig om meerdere gevarieerde interesses te hebben – hoe meer, hoe beter – als je niet door iets speciaals kunt worden opgeslorpt.
6 De onwetendheid van het leven gelooft dat geluk ligt in externe omstandigheden en uiterlijke dingen. Voor de meeste mensen bestaat geluk uit een illusie: iemand zijn, weten hoe iets te doen, in hun uitmuntendheid, in roem, rijkdom, macht, enzovoort. Dat geluk dat nooit verloren gaat, ligt in het vermogen, methodisch verworven, om je volkomen, kosmisch onbeduidende persoonlijkheid te vergeten met al haar aandringende aanspraken, nooit bevredigde verlangens en ontelbare redenen tot onrust; en in het cultiveren van de neiging tot eenheid en het leven voor een ideaal. Iedereen die achter geluk aanloopt, zal het nooit vinden. Geluk komt naar de mens die het niet nodig heeft, die leeft om anderen gelukkig te maken.
7 De kunst van het leven omvat het vermogen om de vreugde van anderen te vergroten, het leven voor iedereen gemakkelijker te maken om te leven. Iedereen die de vreugde van anderen vernietigt, maakt alles zwaarder en moeilijker te dragen en verduistert zijn eigen leven.
8 De kunst van het leven omvat vertrouwen in het leven. Vertrouwen in het leven is vertrouwen in de onveranderlijke, onkreukbare wetten van het leven. Alles kan in het leven gebeuren, op elk moment, overal. Iedereen die vertrouwen in het leven heeft verworven, kan de zwaarste slagen van het lot dragen. De onvoorbereide mens wordt gebroken door zijn eigen angstaanjagende visioenen. Angst is onze ergste vijand, de verrader die verlamt en verblindt. De heroïsche houding is de enige rationele: tragisch leven (het zaaien moet worden geoogst), maar het nooit tragisch opvatten. Elke andere houding vergroot alleen maar het lijden. Het maakt deel uit van de wijsheid van het leven om jezelf niet te beroven van de kalmte die je hebt door “rampen” van tevoren te bestrijden, om rampen niet te vergroten door je erop te concentreren. Over het algemeen geldt: “Niets zal zo goed zijn als je hoopt, niets zo slecht als je vreest.” Verbeelding wentelt zich in excessen, maakt het leven tot een hemel of een hel. Wijsheid zegt: “Doe het kalm aan, en alles komt goed.”
9 Twee moeilijke dingen maken deel uit van de kunst van het leven: leren houden van eenzaamheid en het verwerven van de behoefte om te zwijgen over wat je weet. Beide dingen zijn noodzakelijk. In eenzaamheid profiteren we van wat ons onbewuste ons kan leren. Iedereen die roddelt, kletst zijn eigen en andermans vertrouwen weg en zaait veel slecht zaaien. “Willen, weten, durven en zwijgen” is de som van esoterische wijsheid.
10 Het leven bestaat uit een oneindige reeks problemen, die niemand anders dan het individu op de enige juiste manier kan oplossen, net zoals iedereen zijn waarheden op zijn niveau moet vinden voordat hij rijp is voor het volgende niveau. Gedragsregels, zoals hypothesen en theorieën, maken oriëntatie gemakkelijker. Daarmee hebben ze hun doel gediend. De regel is veralgemeende ervaring, de constructie door achteraf-wijsheid om een bepaald handelen te verklaren, en behoort tot een bepaald niveau. De regel moet worden geïndividualiseerd om te passen bij de concrete zaak. Iedereen die regels nodig heeft, mist het vermogen om de zaak te beoordelen en de regel aan te passen. Gedragsregels die behoren tot te hoge niveaus verwarren en verdoven. Hoe meer regels je verzamelt, hoe besluitelozer je zult zijn. Als de regels verplicht worden gesteld, leggen ze de basis voor allerlei remmingen, met een slecht geweten, neurose, angst voor het leven. Zelfs in opzettelijk handelen handel je niet volgens regels, maar feitelijk, doelmatig en later instinctief, spontaan.
11 Mensen mogen best hun ficties worden ontnomen, maar niet hun illusies, tenzij ze duidelijk schadelijk zijn. Blindheid in het leven is vaak een sluier van genade, vaak noodzakelijk om volledige efficiëntie te bereiken. Door het individu te vroeg te beroven van de illusies die het leven voor hem de moeite waard maken, die zijn leven vullen met interesses en bronnen van vreugde, die hem verheffen en veredelen, doen we hem een zeer ernstige slechte dienst. Velen zijn zo beroofd van hun idealen, hun levensvreugde, de inhoud van hun leven. Moralisten zijn experts in zulke blunders in het leven.
Dit is een fragmentje uit het boek "De Steen der Wijzen' van Henry T. Laurency